Sharon mag Mario zeggen… en Wolfgang… en Jeroen
Sven Giegold is niet een beetje boos of wat teleurgesteld, hij is gewoon ziedend. De toch al wat heetgebakerde groene eurparlementariër krijgt dezer dagen een rode waas voor ogen zodra de naam valt van Sharon Bowles. Deze Britse liberale oud-collega maakte naam als voorzitter van de machtige ECON-commissie in het vorige Europees Parlement. De Duitser was (en is) daar ook lid van. ‘Ze was ongewoon invloedrijk en algemeen geacht’, zegt hij over Bowles. Maar ze is overgegaan naar de ‘dark side’, de financiële wereld waar ze de afgelopen vijf jaar de nieuwe regels voor opstelde. Ze werd eerder deze maand ‘non exec director’ (commissaris) van de London Stock Exchange.
‘De ECON staat in het middelpunt van de parlementaire werkzaamheden voor alle Europese wetgeving en regulering van de financiële markten na de crisis’, zegt Giegold. ‘Bijna alle beslissende onderhandelingen tussen Europarlement, lidstaten en de EU-Commissie heeft Sharow Bowles persoonlijk geleid’, vervolgt hij. ‘Ze heeft de ECON naar buiten toe vertegenwoordigd. Ze kent alle actoren, alle trucs, alle kneepjes’. Om vervolgens uit te barsten: ‘ihr seitenwechsel ist ein Skandal’.
Giegold vindt het ‘bitter om te zien hoe ze haar goede naam aan de Londense beurs verkoopt’ (voor een basisvergoeding van £60.000 per jaar) en pleit voor een wachttijd van 3 jaar voor Europarlementariërs voordat ze een baan mogen aannemen in de sector waarin ze invloed op de wetgeving hadden. Voor EU-commissarissen geldt die nu gedurende 18 maanden en ook hoge EU-ambtenaren mogen niet zomaar oversteken. Bowles zette zich nota bane samen met Giegold nog in voor regels om hetzelfde op te leggen aan financiële toezichthouders.
Dat Bowles ambities had in de City kan Giegold overigens niet verbazen. Ik interviewde haar in 2012 toen ze net was uitgeroepen tot de invloedrijkste Brit in Europa, vóór David Cameron of Catherine Ashton. Toen had ze net haar solliciatie op de bus gedaan voor het gouverneurschap van de Bank of England. ‘Ik misbruik mijn positie niet om lange toespraken te houden. Ik zeg niets als het niet de moeite waard is om te zeggen en ik dreig niet als ik dat niet kan waarmaken en ik ben voor niemand bang’, zei ze toen over de vraag waarom ze zoveel respect afdwong.
Bowles is overigens niet het enige lid van de ECON-commissie dat carrière maakt in de wereld waar ze zelf de regels voor heeft gemaakt. Ze werd voorgegaan door Corien Wortmann-Kool, de Nederlandse CDA-er die nog tijdens haar lidmaatschap van het parlement al werd gerekruteerd door Aegon als commissaris. Toen moest er in het parlement zelfs nog worden gestemd over het gemeenschappelijk resolutiemechanisme voor banken, waar Wortmann, samen met Giegold, over had onderhandeld met onder andere Eurogroepvoorzitter Dijsselbloem. Wortmann vond dat zelf niet bezwaarliijk omdat ze juist in die positie de financiële wereld kan veranderen. ‘Ik heb een antenne ontwikkeld voor wat de maatschappij vraagt van deze sector’, zei ze. Bowles heeft vast hetzelfde excuus. Giegold zou juist blij moeten zijn met oud-parlementariërs die de financiële wereld van binnenuit bij de les houden.
Sven Giegold (links), Corien Wortmann-Kool (midden) en Elisa Ferreira bij de presentatie van het akkoord over het gemeenschappelijk resolutiemechanisme voor banken
Brussels Log 